jueves, 24 de febrero de 2011

RAMIRO FONTE: OS LEOPARDOS DA LÚA

OS LEOPARDOS DA LÚA E AS GADOUPAS DA NOITE
A vida e a morte son, xunto co amor, a esencia da condición humana, alimento da literatura, as tres feridas invocadas por Miguel Hernández no seu poema. A morte sacudiu con violencia á literatura galega nos últimos anos, sobre todo porque foron varias as perdas de autores novos falecidos prematuramente: Lois Pereiro, Xoán-Manuel Casado, Xela Arias, Fiz Vergara Vilariño, Luisa Villalta, Ramiro Fonte ou Marcos Valcárcel.
Todos marcharon antes de tempo, no momento de dar os seus mellores froitos e, malia isto, todos deixaron escrita unha obra de enorme calidade e xa madura, o que doe aínda máis, xa que nunca saberemos o que cada un deles podía chegar a agasallarnos.
O caso de Ramiro Fonte é un dos máis significativos. Autor dunha obra intensa en verso e prosa, estaba no momento de nos ofrecer o mellor de si. Eu coñecino polo libro de poemas Designium, publicado en 1984. Nese ano Ramiro merecería o premio da crítica galega e en 1988 o da española.
A primeira novela súa que lin foi Os leopardos da lúa, agora reeditada por Galaxia, é a cuarta dunha traxectoria narrativa, iniciada en 1988 cun clásico: Catro novelas sentimentais.  
O título Os leopardos da lúa, dállo a Ramiro un verso dun poema de W.B. Yeats. Son tres as partes nas que se estrutura a novela: No claustro, Marabillas e Pénúltimas estrelas. No seu momento esta obra foi considerada como unha novela que reflicte o proceso de formación e de educación sentimental da xeración que viviu a cabalo entre o franquismo e a democracia. E si, poderíamos pensar a primeira parte na liña da Educación sentimental de Flaubert. Pero a novela tamén é un thriller de sombras, no que o protagonista Daniel Linde vese enleado nunha trama misteriosa que condiciona a súa vida, entregado a unha paixón sen horizonte, rodeado dunha ampla e rica galería de personaxes e, sobre todo, condicionado polo eco dun nome, O Capitán. Novela para gozar, un deses textos que o lector non pode deixar e polo que sacrifica horas de sono

No hay comentarios:

Publicar un comentario